Treinreis plus Johannesburg
Door: Claudia Nendels
Blijf op de hoogte en volg Claudia
08 December 2014 | Zuid-Afrika, Richards Bay
8-12-2014 Richards Bay
Over een paar uur weet ik waar en met wie ik de laatste twee weken ga door brengen. Ik weet wel waar, maar geen idee hoe het er daar uitziet en waar ik precies slaap. Ik ga naar het Zululand Rhino Reserve, in Kwazulu-Natal bij het plaatsje Mkuze. In de informatie papieren heb ik gelezen dat je 2x op een dag op pad gaat om dieren te observeren. S’ochtends tot aan het einde van de middag en vanaf 2/3 uur tot aan net voor zonsondergang. Het verblijf is binnen het reserve, dus tussen de dieren. Ben heel benieuwd waar ik vanavond slaap!
Vannacht heb ik in een hostel geslapen vlakbij het vliegveld van Richards Bay. Gisteren om 13.15 ben ik van Johannesburg naar Richards Bay gevlogen.
Ik heb een heerlijke tijd in Johannesburg gehad samen met David. Mijn trein had 4 uur vertraging dus ik kwam pas om 16.00 aan i.p.v. 12 uur. David kwam mij ophalen van het station, Park Station. Vandaar af zijn we met een trein naar het vliegveld gegaan. Vanaf het vliegveld ging er een shuttle bus naar het hotel. Ik had gehoopt om Patricia nog te zien op het vliegveld, maar we waren te laat. Zij en Marielle vlogen die dag terug naar Nederland. Dus hebben we maar een kopje koffie gedronken en zijn we daarna naar het hotel gegaan. Daar heb ik genoten van een heerlijke douche! De beste douche sinds mijn tijd hier. Het is een goede keus geweest om mezelf te verwennen met die overnachting in een hotel, Protea hotel. Het was een heerlijke hotel kamer, met een heerlijk bed, dekbed en goddelijke kussens! Na mijn heerlijke douche, zijn we beneden een wijntje gaan drinken. Toen hebben we ook maar besloten om daar iets te eten. Na eten hebben we nog een filmpje gekeken op de kamer, gewoon op een televisie i.p.v. op de laptop. De volgende dag moest ik om 11 uur weer op het vliegveld zijn om te vliegen. We hebben op het vliegveld ontbeten zodat we nog iets langer konden slapen. Toen kwam het moet van de douane en dus ook het moment van afscheid nemen. Eenmaal door de douane kwam het pas binnen. We houden contact, maar ik had zojuist wel afscheid genomen van iemand en ik heb geen idee wanneer ik diegene weer zie, of ik hem überhaupt ooit nog wel een keer ga zien. Dat bracht een naar gevoel met zich mee.. C’est la vie..
De treinreis: GE-WEL-DIG! Ondanks de vertraging en het slechte slapen, heb ik er van genoten! Ben heel blij met deze keuze. Ik heb zoveel verschillende dingen mogen zien, wat is Zuid-Afika een groot land. De vrouw van 72 uit Gansbaai heet Elsa. Elsa heeft me veel verteld over het land, verhalen die ook mijn ogen hebben geopend. Ik heb het gevoeld dat ik die 30 uur in de trein meer heb geleerd van Zuid-Afrika dan de afgelopen 4,5 maand. De regering kijkt totaal niet naar het land, alleen maar naar zich zelf. Miljoenen worden er uit gegeven aan huis en huwelijken met de zoveelste vrouw, i.p.v aan de infrastructuur en het onderwijs. Het ergste is, dat ze hiermee hun eigen land kapot maken. De vrouw van Indische afkomst, Ritha, vertelde mij dat de belastingen elk jaar omgaan voor de mensen die het kunnen betalen, puur om het geld te compenseren wat de regering uitgeeft voor persoonlijk doeleinde. Bij elke verkiezing kiest de meerderheid voor de donkere kandidaat en de meerheid is de donkere bevolking. Zij doen dit omdat ze bang zijn om terug te gaan naar de apartheid. Helaas volgen deze presidenten niet Mandela op. Mandela wilde het land opbouwen. Maar zoals Ritha en Elsa mij vertelde, doen zijn opvolgers niet hetzelfde. Zij stemmen op de kandidaten die het voorbeeld van Mandela wel volgen, zoals ik begreep is dat vaak een blank persoon en stemt de meerderheid daar niet. Puur uit angst voor de apartheid. Volgens Ritha is niet meer mogelijk om ooit nog terug te gaan naar de apartheid, maar dat ziet men niet in. Het ergste is, dat men van alles beloofd wordt. Werk, een goed onderkomen. Maar dat krijgt men niet waardoor criminaliteit toeneemt door frustratie. Ritha gaf ook aan dat ze zich niet veilig voelt in haar land. Dit vind ik een raar idee, aangezien ik me in Nederland niet onveilig voel. Wat is zojuist heb opgeschreven, ik weet niet in hoeverre het klopt. Het zijn twee verhalen, twee meningen van twee personen uit Zuid-Afrika samengevoegd door mij, een buitenlander in dit land.
Het zou zo zonde zijn als het land zichzelf kapot zou maken, want dit land heeft zoveel moois te bieden! Zoveel culturen, zoveel landschappen, zoveel talen en toch allemaal een: Zuid-Afrika.
Over een paar uur weet ik waar en met wie ik de laatste twee weken ga door brengen. Ik weet wel waar, maar geen idee hoe het er daar uitziet en waar ik precies slaap. Ik ga naar het Zululand Rhino Reserve, in Kwazulu-Natal bij het plaatsje Mkuze. In de informatie papieren heb ik gelezen dat je 2x op een dag op pad gaat om dieren te observeren. S’ochtends tot aan het einde van de middag en vanaf 2/3 uur tot aan net voor zonsondergang. Het verblijf is binnen het reserve, dus tussen de dieren. Ben heel benieuwd waar ik vanavond slaap!
Vannacht heb ik in een hostel geslapen vlakbij het vliegveld van Richards Bay. Gisteren om 13.15 ben ik van Johannesburg naar Richards Bay gevlogen.
Ik heb een heerlijke tijd in Johannesburg gehad samen met David. Mijn trein had 4 uur vertraging dus ik kwam pas om 16.00 aan i.p.v. 12 uur. David kwam mij ophalen van het station, Park Station. Vandaar af zijn we met een trein naar het vliegveld gegaan. Vanaf het vliegveld ging er een shuttle bus naar het hotel. Ik had gehoopt om Patricia nog te zien op het vliegveld, maar we waren te laat. Zij en Marielle vlogen die dag terug naar Nederland. Dus hebben we maar een kopje koffie gedronken en zijn we daarna naar het hotel gegaan. Daar heb ik genoten van een heerlijke douche! De beste douche sinds mijn tijd hier. Het is een goede keus geweest om mezelf te verwennen met die overnachting in een hotel, Protea hotel. Het was een heerlijke hotel kamer, met een heerlijk bed, dekbed en goddelijke kussens! Na mijn heerlijke douche, zijn we beneden een wijntje gaan drinken. Toen hebben we ook maar besloten om daar iets te eten. Na eten hebben we nog een filmpje gekeken op de kamer, gewoon op een televisie i.p.v. op de laptop. De volgende dag moest ik om 11 uur weer op het vliegveld zijn om te vliegen. We hebben op het vliegveld ontbeten zodat we nog iets langer konden slapen. Toen kwam het moet van de douane en dus ook het moment van afscheid nemen. Eenmaal door de douane kwam het pas binnen. We houden contact, maar ik had zojuist wel afscheid genomen van iemand en ik heb geen idee wanneer ik diegene weer zie, of ik hem überhaupt ooit nog wel een keer ga zien. Dat bracht een naar gevoel met zich mee.. C’est la vie..
De treinreis: GE-WEL-DIG! Ondanks de vertraging en het slechte slapen, heb ik er van genoten! Ben heel blij met deze keuze. Ik heb zoveel verschillende dingen mogen zien, wat is Zuid-Afika een groot land. De vrouw van 72 uit Gansbaai heet Elsa. Elsa heeft me veel verteld over het land, verhalen die ook mijn ogen hebben geopend. Ik heb het gevoeld dat ik die 30 uur in de trein meer heb geleerd van Zuid-Afrika dan de afgelopen 4,5 maand. De regering kijkt totaal niet naar het land, alleen maar naar zich zelf. Miljoenen worden er uit gegeven aan huis en huwelijken met de zoveelste vrouw, i.p.v aan de infrastructuur en het onderwijs. Het ergste is, dat ze hiermee hun eigen land kapot maken. De vrouw van Indische afkomst, Ritha, vertelde mij dat de belastingen elk jaar omgaan voor de mensen die het kunnen betalen, puur om het geld te compenseren wat de regering uitgeeft voor persoonlijk doeleinde. Bij elke verkiezing kiest de meerderheid voor de donkere kandidaat en de meerheid is de donkere bevolking. Zij doen dit omdat ze bang zijn om terug te gaan naar de apartheid. Helaas volgen deze presidenten niet Mandela op. Mandela wilde het land opbouwen. Maar zoals Ritha en Elsa mij vertelde, doen zijn opvolgers niet hetzelfde. Zij stemmen op de kandidaten die het voorbeeld van Mandela wel volgen, zoals ik begreep is dat vaak een blank persoon en stemt de meerderheid daar niet. Puur uit angst voor de apartheid. Volgens Ritha is niet meer mogelijk om ooit nog terug te gaan naar de apartheid, maar dat ziet men niet in. Het ergste is, dat men van alles beloofd wordt. Werk, een goed onderkomen. Maar dat krijgt men niet waardoor criminaliteit toeneemt door frustratie. Ritha gaf ook aan dat ze zich niet veilig voelt in haar land. Dit vind ik een raar idee, aangezien ik me in Nederland niet onveilig voel. Wat is zojuist heb opgeschreven, ik weet niet in hoeverre het klopt. Het zijn twee verhalen, twee meningen van twee personen uit Zuid-Afrika samengevoegd door mij, een buitenlander in dit land.
Het zou zo zonde zijn als het land zichzelf kapot zou maken, want dit land heeft zoveel moois te bieden! Zoveel culturen, zoveel landschappen, zoveel talen en toch allemaal een: Zuid-Afrika.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
