Week 8 (18) en 9 (19): Laatste schoolweken

Vrijdag 5-12-2014

5 december: sinterklaas in Nederland, sterfdag van Nelson Mandela in Zuid Afrika, mijn officiële laatste schooldag aan Stenden South Africa en de dag waarop mijn treinreis van Kaapstad naar Johannesburg vanochtend om 10 uur begon. Het is nu net vijf uur geweest, het laatste station was Laingsburg. De trein rijdt nu door de Karoo, Klein Karoo. De wijngaarden van de Coastal region zijn we al gepasseerd. Een droog en heuvelachtig landschap met bergen schiet voorbij mijn raampje. We zijn gestopt nu, Prins Albertweg. Zojuist kwamen ze langs om de bedden op te maken. Ik slaap helaas boven, dus kan niet door het raampje kijken als ik in mijn bedje lig.

Toen ik in Kaapstad op stapte, deelde ik de cabine met een vrouw uit Johannesburg, een vriendelijke vrouw van Indische afkomst. Ik gok dat ze in de veertig is. Het was haar eerste keer met de trein, normaal vliegt ze altijd (heel normaal zo’n binnenlandse vlucht in zo’n groot land). Ze was teleurgesteld in de staat van de trein. Dit terwijl ik het vond meevallen. Ze vertelde me dat alleen Kaapstad netjes, veilig en goed onderhouden is, omdat Kaapstad door een andere partij word geleid. De rest van Zuid-Afrika wordt door de ANC (partij van Mandela) geleid, vertelde ze. Ondanks dat er geen apartheid meer is, is de partij in haar ogen teleurstellend. In Johannesburg schijnt de infrastructuur en veiligheid verschrikkelijk te zijn. Ze drukte me op het hart dat om echt niet alleen het centrum in te gaan. Ik was me al bewust van de onveiligheid. Gelukkig zie ik David in Johannesburg en ben ik daar niet alleen.

Bij het tweede station kwam er een donkere vrouw bij, met ongeveer 7 grote boodschappen tassen als bagage. Daar was natuurlijk geen plek voor. We klapten het stapelbed alvast uit om daar al haar bagage op te zetten. Ondertussen hoopte we dat er geen vierde persoon bij zou komen. Deze mevrouw praat Afrikaans, wat tot zekere hoogte best te volgen is voor een Hollander. Echter is communiceren toch lastig met haar. Wat ik begreep uit het gesprek tussen haar en de van India afkomstige vrouw, is dat de tassen vol zitten met kleren en schoenen voor haar familie in Johannesburg. Na een tijdje kwam de conducteur/train manager langs. Toen hij al die tassen zag werd hij kwaad op de vrouw, want er kwam een vierde persoon bij waar nu geen plek voor was. Na een tijdje kwam er een oplossing. De vrouw met Indische afkomst werd naar een andere cabine geplaatst.

Twee stoppen later kwam er een vierde persoon bij, een blanke vrouw op leeftijd. Ze komt uit Gansbaai en gaat naar zoon en zijn familie. Met deze vrouw kan ik goed praten. Ze vertelt me veel over Zuid-Afrika. Over de culturen in het land, de geschiedenis, de landschappen. En bij elke stop weet ze ook een verhaal te vertellen. Zo was Masjiesfontein een plek van de Engelse tijdens de tweede wereldoorlog en is Lainsburg overstroomt geweest, wat zeldzaam is in zo’n droog gebied als Karoo. Nadat de bedden waren opgemaakt, hadden de twee vrouwen een gesprek met elkaar, in het Afrikaans. Waaruit ik begreep dat de donkere mevrouw 75 is en uit een township bij Kaapstad komt. Een verschrikkelijke plek. Vanaf de snelweg kun je deze townships zien. In de Westkaap zijn ze duizend maal erger dan in de Oostkaap. De blanke vrouw uit Gansbaai is 72 jaar.

Op dit moment zijn we weer gestopt, ik kan niet zien waar. Het is ontzettend warm in de trein en ik kijk nu al uit naar de douche van het hotel waar ik morgen verblijf. Het is nu 6 uur.

Afgelopen week was de laatste schoolweek, in Kaapstad. De reis begon op zaterdag (29-12) om 7 uur in de ochtend en eindigde 12 uur later. Zondags zijn we naar het Champagne festival in Franschhoek geweest. Waar we behoorlijk wat champagne op hadden. Om 6 uur zaten we met zijn alle dronken in de bus terug. Maandags hebben we een dag vol proeverijen gehad om te oefen voor de dag erna. Die dinsdag hadden we de final tasting, die behoorlijk pittig was. Daarna hebben we geluncht en nog een wijngaard bezocht: Bosschedal. De volgende dag was iedereen zenuwachtig, want Karen zou die dag een telefoontje met de uitslag krijgen. Die dag gingen we drie wijngaarden bezoeken. De eerste was de Morgenzon. Toen we uitstapte ging de telefoon van Karen. De uitslag. Van de 10 namen noemde ze er vier op. Velthuis, Jansen, Nieuwenweg en Nendels (!!). Deze vier hadden het gehaald (yeaaah!), de andere 6 hadden een herkansing. Niemand had verwacht dat er zoveel een herkansing moesten doen. Ik zelf kon niet geloven dat ik het in een keer gehaald had. Mijn punt was een 5.5, ik heb du geluk gehad. De rest van de dag heerste er een verslagen sfeer. Ondanks de mooie wijngaarden die we bezochten: de Morgenzon, Jordan, Webersbergen. Donderdags was de herkansing. Die ochtend heb ik al mijn spullen gepakt. S’middags zijn we in Constantia geweest. Bij de wijngaarden Constatia Glen en Steenbergen. Iedereen was weer in een vrolijke stemming deze middag. Heb een gezellig weekje gehad met de klas en ik kijk uit naar mijn laatste 2 weken in Zuid Afrika.